Głównym celem ekspozycji jest pokazanie, jak zmieniała się treść mapy i forma jej prezentacji (od najbardziej prymitywnego rysunku do metod bazujących na ścisłych regułach matematycznych i statystycznych) wraz z poszerzaniem się horyzontu geograficznego, a także postępu wiedzy nie tylko w zakresie nauk geograficznych. Najstarsze próby przedstawienia terenu wykonywane były w formie rysunku lub modelu i pochodzą z epoki kamiennej (ponad 13 tys. lat p.n.e.). Ten fragment rozwoju kartografii zostanie przedstawiony na wystawie jedynie poprzez ilustracje sporządzone z wykorzystaniem materiałów publikowanych. Natomiast okres kartografii nowożytnej, a więc od wieku XV-go aż do czasów współczesnych, zilustrują cenne oryginały dzieł kartograficznych z bogatych zasobów Biblioteki Gdańskiej, stanowiące często jedyny egzemplarz zachowany w polskich bibliotekach.
