MD12F został opracowany po II wojnie światowej (początkowo jako maszyna pasażersko-transportowa) w Instytucie Lotnictwa w Warszawie i zbudowany w Ośrodku Konstrukcji Lotniczych WSK Okęcie przez słynnych projektantów Franciszka Misztala i Leszka Dulębę. Jest to jedna z trzech zrealizowanych w Polsce po II wojnie światowej koncepcji samolotu pasażerskiego i jedyny ukończony polski samolot czterosilnikowy. Jest to również jedyny samolot przeznaczony do aerofotogrametrii w zbiorach Muzeum Lotnictwa Polskiego.
Projekt konstrukcyjny MD12 jako dwusilnikowego samolotu komunikacyjnego, przeznaczonego głównie do krajowego transportu osobowego, towarowego i mieszanego, rozpoczął w 1954 r. profesor Franciszek Misztal, a dwa lata później do zespołu dołączył profesor Leszek Dulęba. W efekcie ich prac w 1959 r. rozpoczęły się próby w locie maszyny już czterosilnikowej. Ostatecznie – mimo opracowania drugiego prototypu (oznaczonego MD12P) i odbycia pewnej liczby lotów rejsowych w latach 1961-1962 – samolot nie wszedł do produkcji seryjnej przegrywając konkurencję z samolotami radzieckimi.
Jednocześnie na początku lat 60. rozpoczęły się prace nad dostosowaniem samolotu do potrzeb aerofotogrametrii. Przy współpracy profesora Dulęby zespół pod kierunkiem mgr. inż. Marcina Fortuńskiego opracował wersję fotogrametryczna (oznaczoną MD12F), zmieniając w pewnym stopniu pierwotną konstrukcję. Mimo zapowiedzianej produkcji seryjnej, w wyniku katastrofy pierwszego z prototypów w 1963 r. i niechęci władz centralnych do kontynuacji projektu pozostałe dwa samoloty, mimo zastosowanych poprawek konstrukcyjnych, uziemiono. Ostatecznie egzemplarz MD12P został skasowany w roku 1967, a MD12F przekazany do zbiorów Muzeum Lotnictwa i Astronautyki w Krakowie.
Więcej informacji
